دوست ندارم به کسی بخندم که دلم بهش نمی خنده ...
دوست ندارم محبت کسی رو قبول کنم که محبتش به دلم نمی شینه ...
چرا ما آدما وقتی از کسی خوشمون نمی یاد تا جایی که دوست داریم سر به تنش نباشه با این حال ادای دوستی در میاریم ؟؟؟
شاید م یادمون میره که محبت از نگاه آدما پیداست نه از زبون !!!
شاید زبونت به من بگه منو دوستم داری ولی احساست و نگاهت به من میگه ایکاش نبودی ...جای خالیت بهتر بود....
خدایا کمکم کن همه رو از ته دل دوست بدارم نه ظاهری و نه گفتاری !
خدایا کمکم کن دل و زبونم همیشه باهم باشه !

ای کاش دلهامون رو پاک کنیم .. از کینه .. از حسادت !!

ای کاش کسی تو زندگیمون پیدا بشه که واقعا از ته دل دوستش داشته باشیم 

ای کاش